In 2005 kwam ik met klachten bij de huisarts die mij naar de neuroloog verwees. ik had tintelingen in het zogenaamde linker onderkwadrant.
Dat is net onder de ribben tot de lijn van de navel naar beneden en dan dus het hele been en de voet.
De neurolloog  vond dat vreemd en maakte een MRI-scan van de onderrug.
Daarop werd niets gevonden. Ik kreeg het advies (omdat de tintelingen ondertussen ook minder werden) om maar naar huis te gaan en mij weer te melden als ik weer opnieuw iets voelde.

Dat gebeurde gelukkig pas weer in 2011.
Weer via huisarts naar neuroloog. Nu een andere. Ook de klachten waren anders.

• hevig tintelende handen
• het gevoel alsof ik nog een horloge omhad, maar dat was niet zo
• het gevoel alsof ik een soort zwempak aanhad dat net boven de knieën knelde
• ik kon nu een horizontale lijn aanwijzen op tepelhoogte en alles daaronder tintelde
• het voelde tijdens het lopen net alsof ik op rubber tegels liep terwijl het bijvoorbeeld een betonvloer was
• een drukkend gevoel op de linkerribben, wat mij angstig maakte (iets met mijn hart?)
• een tintelende schok die ik voelde van mijn hoofd tot in mijn voeten als ik mijn hoofd recht naar voren boog

De neuroloog (een andere dan in 2005) had al snel vermoedens richting MS, maar wilde het eerst kunnen bewijzen voordat hij definitief de diagnose bepaalde.
Hij baalde er zichtbaar van dat er in 2005 geen MRI van mijn hersenen was gemaakt, omdat hij aan de beelden van alleen de rug uit 2005 te weinig had.
Dus maakte hij achtereenvolgens een scan van mijn hoofd en later de rug.
Bij die laatste werd ook een lumbaalpunctie uitgevoerd, waarbij ze wat vloeistof uit het ruggenmerg aftappen.
De prik is niet pijnlijk. Ik mocht na ruim een half uur alweer naar huis.
Maar de dagen erna heb ik plat moeten liggen vanwege de hele hevige hoofdpijn, omdat het gaatje nog niet goed dicht was en er nog ruggenmergvocht daar uit lekte.
Gelukkig was dat na een paar dagen weer over.

Al snel waren de uitslagen van de onderzoeken  bij de neuroloog binnen en samen met mijn vrouw gingen we weer bij hem langs.
Hij kon met zijn resultaten bevestigen dat ik MS had. En zeer waarschijnlijk al sinds 2005 (of misschien nog wel eerder).
Ik voldeed aan de stelling dat het zich had voorgedaan op twee verschillende plaatsen in het lichaam (vrijwel zeker) en op twee verschillende momenten in mijn leven (zeker).
Voor hem voldoende om de diagnose MS te stellen.

Mijn ervaringen met de MRI-scanner

De MRI-scanner is een slimmem uitvinding om van het menselijk lichaam een goede doorsnede te kunnen maken.
De patiënt moet op de rug op een smalle plank (bed) gaan liggen.
Van te voren is bekend of er met contrastvloeistof wordt gemeten. Als dat zo is, wordt vlak van te voren een naaldje geprikt om later de vloeistof te kunnen toedienen.

Omdat de scanner tijdens het onderzoek veel herrie maakt, krijgt de patiënt oordopjes in.
Bij onderzoek aan de onderrug kan in sommige gevallen een koptelefoon met muziek worden gebruikt.
Helaas maakt de MR_scanner zoveel geluid dat het zelfs met muziek nog steeds een bak herrie is.

Wanneer er een scan wordt gemaakt van bovenkant rug en hoofd, dan is een kopteleoon niet mogelijk.
Voor dit deel van het lichaam wordt voor extra kwaliteit een soort antennekap over de patiënt geplaatst.
Daar past de koptelefoon niet tussen.
Persoonlijk heb ik die kap als enigszins claustrofobisch ervaren. Zeker toen ze ook aan de zijkanten van mijn hoofd kussentjes wilden plaatsen, zodat ik mijn hoofd niet meer zou kunnen draaien.
Ik heb gevraagd of het goed was dat ik mijn hoofd stil zou houden. Gelukkig was dat geen probleem.
Met een kussen onder de krieën,ligt de MRI-tafel redelijk comfortabel.

Als het onderzoek begint dan schuift de patiënt op de tafel de tunnel van de MRI-scanner in.
Zo kom je op de juiste plaats voor de scan.
Elke test duurt gemiddeld 2 tot 5 minutren.
Het hangt van de plaats van de meting af hoe lang het totale onderzoek duurt.
Voor de onderrug was ik met ongeveer 20 minuten weer uit de scanner.
Voor het onderzoek aan hoofd en nek was ik na zo'n 40 minuten er weer uit.

Tips voor een ontspnnen MRI-onderzoek

Zelf heb ik nu een paar punten die ik bij een volgend onderzoek weer aan de mensen van het ziekenhuis vraag die mij begeleiden:

• Indien mogelijk een koptelefoon op met muziek ter ontspanning
• Geen kussentjes aan de zijkant van het hoofd bij onderzoek aan hoof en nek.
• Persoonlijk vind ik het lekker om met het hoofd iets omhoog te liggen en vraag om een kussentje onder het hoofd.
  Daarmee past mij hoofd nog net onder de antennekap die er overheen wordt geplaatst.
• Vraag aan de persoon die het onderzoek doet of die je tussendoor even meldt (via de intercom die in de scanner te horen is) hoe lang de volgende test duurt.
  Zelf tel ik dan ongeveer de seconden uit en heb zo een beetje een idee hoelang zo'n test nog duurt. Tellen leidt ook af.

En ter voorbereiding neem ik thuis twee paracetamol.
Omdat ik af en toe bij lang in één houding liggen, last krijg van rusteloze spieren in de benen, waardoor ik in het hele lichaam onrust ervaar, heb ik daar met de neuroloog over gespreoken.
Het is bij mij al eens gebeurt dat ik het onderzoek van 40 minuten niet kon afronden, omdat ik niet meer de rust had om te blijven liggen.
De neurloog heeft mij een rustgevend middel voorgeschreven. dat heet: clonazepam.
Een uur van te voren innemen en de werking is daarna nog zo'n vier uur. Deelnemen aan het verkeer wordt met dit middel niet aangeraden, dus neem iemand mee die je weer thuis brengt.
Mijn laatste MRI-onderzoek (van 40 minuten) met twee paracetamol en een tabletje clonazepam ben ik heel relaxt doorgekomen.

Praktisch filmpje wat goed weergeeft hoe het onderzoek verloopt.
Dit filmpje is gemaakt door het Maximá Medisch Centrum.
In 6 minuten geven ze een goed beeld van het hele onderzoek, wat je als patiënt doorloopt tijdens het onderzoek.

{youtube}-RpVqU7AIRU{/youtube}